Οι “The Healers” κατανοούν τις δύσκολες στιγμές που βιώνουν και οι νέοι εν μέσω πανδημίας και θεωρούν αναγκαία την θωράκιση και την ενδυνάμωση τους. Για αυτόν τον λόγο, εξασφάλισαν συνέντευξη από μια επαγγελματία σύμβουλο ψυχικής υγείας με δεκαετίες εμπειρίας στον κλάδο, η οποία μας μίλησε για την ψυχολογική κατάσταση των νέων σήμερα. Για προσωπικούς λόγους η ίδια επιθυμεί να διατηρήσει την ταυτότητά της ανώνυμη, το οποίο και σεβάστηκε η ιστοσελίδα μας.
Θεωρείτε ότι οι online συνεδρίες με τους θεραπευόμενους είναι εξίσου αποτελεσματικές σε σύγκριση με τις face to face συναντήσεις;
Ο κάθε τύπος συνεδρίας έχει τα δικά του χαρακτηριστικά , αλλά με θετικές επιπτώσεις και άλλα με λιγότερο θετικές. Για παράδειγμα , στην online περίπτωση, ο πελάτης είναι στον δικό του χώρο και ίσως νοιώθει πιο ασφαλής και χαλαρός για να ανοιχτεί περισσότερο αλλά και να κοιτάξει μέσα του. Ιδιαίτερα στην περίπτωση που δεν υπάρχει βίντεο αλλά μόνο συνομιλία, χάνεται μεν η αμεσότητα, αλλά ίσως ο πελάτης να χαλαρώσει ακόμα περισσότερο και να γίνει πιο αποκαλυπτικός. Αυτό , από πλευράς θεραπευτή, ίσως να προσθέτει μια δυσκολία καθώς δεν είναι εμφανής η γλώσσα του σώματος και πρέπει να εστιάσει στην χροιά και τον τόνο της φωνής του θεραπευόμενου. Επίσης σε περίπτωση που ο πελάτης διαμένει μακριά δεν χρειάζεται να τα χάσει χρόνο στα μέσα μεταφοράς και είναι άμεσα διαθέσιμος και πιο ξεκούραστος και χωρίς να χάνει συνεδρίες λόγω πίεση χρόνου.
Ποιες είναι οι συνέπειες της κοινωνικής αποστασιοποίησης στην περίοδο της πανδημίας στους νέους σε διαπροσωπικό επίπεδο;
Μιλώντας ιδιαίτερα για τους νέους, η κοινωνική αποστασιοποίηση είναι ένα γεγονός που έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στην εποχή μας. Οι νέοι σήμερα επικοινωνούν διαρκώς μέσω των social media και έτσι βρίσκονται σε μια επαφή ανεξάρτητα από την face to face συνάντηση. Η στέρηση όμως της δυνατότητας για face to face συνάντηση ίσως να οδήγησε τους νέους να επανεκτιμήσουν την αξία της προσωπικής συνάντησης, αλλά ίσως και τα κίνητρα, τις προτεραιότητες ή/και την αποφασιστικότητα να συναντηθούν κάτω από τις νέες συνθήκες. Η αποστασιοποίηση θα δώσει επίσης την δυνατότητα σε προσωπικές σχέσεις να δοκιμαστούν , να απομυθοποιηθούν και ίσως να επαναπροσδιοριστούν. Ο νέος αν εστιάσει την αυτοπαρατήρησή του θα μπορέσει να δει τον εαυτό του και τους ‘σημαντικούς άλλους’ της ζωής του και να αντιληφθεί την σημαντικότητα και την ποιότητα των σχέσεών του/της μαζί τους.
Ποιο πιστεύετε ότι θα είναι το βραχυπρόθεσμο αποτύπωμα του εγκλεισμού στους νέους σε ψυχολογικό επίπεδο;
Το βραχυπρόθεσμο αποτύπωμα του εγκλεισμού θα διαφέρει για τις διάφορες ηλικίες των νέων. Ευερεθιστότητα ή απομόνωση ως στοιχεία έκφρασης της εσωτερικής πίεσης, εξωτερίκευση εμφωλευμένου θυμού, αναβλητικότητα, παθητικότητα, επιθετικότητα όπως και στοιχεία κατάθλιψης. Σε δεύτερο επίπεδο, η επανεκτίμηση της οπτικής της θεώρησης των προσωπικών σχέσεων με τους γονείς ή τον/την σύντροφο κάτω από το πρίσμα και την υποχρεωτικότητα της διαρκούς συμβίωσης πέραν των συνηθισμένων. Ίσως η έκταση των συναισθημάτων να διαφέρει ανάλογα με τον χώρο συμβίωσης π.χ διαμέρισμα στο κέντρο της πόλης ή σε μονοκατοικία στην εξοχή. Η αδυναμία ακολούθησης της προηγούμενης καθημερινής ρουτίνας μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές π.χ περπάτημα αντί του γυμναστηρίου, που ίσως δώσει την δυνατότητα στον νέο να παρατηρήσει πράγματα τριγύρω του που πριν προσπερνούσε.
Πιστεύετε ότι τα κρούσματα κατάθλιψης στους νέους θα αυξηθούν αυτή την περίοδο;
Ο υλιστικός τρόπος ζωής που κυριαρχεί στην εποχή μας αποτελεί πρόσφορο έδαφος για την αύξηση των κρουσμάτων κατάθλιψης κατά την διάρκεια της κρίσης. Η κατάθλιψη είναι πολύ πιθανό να εμφανιστεί , ιδιαίτερα στην περίπτωση που οι σχέσεις μεταξύ των συγκατοίκων είναι συγκρουσιακές ή/και στις περιπτώσεις που ο νέος δεν έχει κάνει δουλειά με τον εαυτό του. Αν η μέχρι τώρα ζωή του/της βασίζονταν σε εξωτερικά μόνο στοιχεία «ευχαρίστησης», τα οποία τώρα δεν μπορεί να έχει, θα μπορούσε να αναπτύξει στοιχεία ‘στέρησης’ χωρίς την δυνατότητα να τα αναπληρώσει με κάτι άλλο. Φυσικά, αν ο νέος στραφεί , όσο μπορέσει, προς τον εσωτερικό του κόσμο , μπορεί μέσα από τον πόνο της κατάθλιψης να βγει δυνατότερος/η και πιο συνειδητοποιημένος, ένας καλύτερος άνθρωπος και ίσως να επαναπροσδιορίσει τις σταθερές αξίες στην ζωή τους.
Με τι θα προτείνατε να ασχοληθούν οι νέοι στον άπλετο ελεύθερό χρόνο τους αυτόν τον καιρό;
Οι νέοι , ανάλογα με την ηλικία τους, θα μπορούσαν να συνεχίζουν να επικοινωνούν όπως έκαναν πάντα μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό θα διατηρήσει ένα σημαντικό στοιχείο και επίπεδο επικοινωνίας μεταξύ τους. Καθώς όμως δεν υπάρχουν εξωτερικές δραστηριότητες, θα ήταν χρήσιμο, αντί να εστιάζουν στην στιγμή που θα αρθούν τα μέτρα, δηλαδή κάποια στιγμή στο απώτερο μέλλον, να εστιαστούν στο τώρα τους. Να δουν με άλλα μάτια τον εξωτερικό χώρο του σπιτιού και του δωματίου τους, τους κοντινούς ανθρώπους που συμβιώνουν μαζί τους και να οργανώσουν τον χρόνο τους προσθέτοντας κάτι δημιουργικό που τους εκφράζει. Μέσω της δημιουργίας, έρχεται η ικανοποίηση και κατά την διάρκεια της ενασχόλησης με την δημιουργική απασχόληση, η εστίαση περιορίζεται στο αντικείμενο. Είναι επίσης και μια μοναδική ευκαιρία , να «κάνουν όσα πράγματα δεν προλάβαιναν τόσο καιρό». Πάντα υπάρχουν πράγματα που αφήνουμε για αύριο , για όταν θα έχουμε χρόνο. Αν όμως λειτουργήσουν χωρίς προγραμματισμό και δραστηριότητες, τον έλεγχο θα τον πάρει η παθητικότητα, η αδράνεια ή η επιθετικότητα, το αδιέξοδο και η βαρεμάρα.
Πως επηρεάζει η απομόνωση τους φορείς του Covid-19; Πώς να διαχειριστούν ψυχολογικά αυτό το στίγμα;
Όσον αφορά στην διαχείριση του «στίγματος» της νόσου, αφού οι νοσήσαντες λαμβάνουν όλα τα μέτρα που υπαγορεύονται από την ατομική και κοινωνική ευθύνη, δεν θα πρέπει να συνδεθούν με αισθήματα ενοχής ή ντροπής καθώς κανένας δεν θέλει να νοσήσει! Η αντιμετώπιση της νόσου πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα. Ο τρόπος αντιμετώπισης της νόσου για τον κάθε φορέα του ιού, θα είναι ξεχωριστός. Μεγάλη σημασία παίζει η υιοθέτηση των μηνυμάτων , θετικών ή αρνητικών, που έρχονται από ειδικούς και μη, μέσω των ΜΜΕ. Αν ο φορέας είναι νέος , σύμφωνα με τους ειδικούς έχει λιγότερες πιθανότητες να νοσήσει και να κινδυνέψει. Στην περίπτωση αυτή το μήνυμα λειτουργεί ενθαρρυντικά. Αν όμως ο ασθενής εστιάσει στα αρνητικά και φοβικά χαρακτηριστικά των θανάτων από ή με κορονοϊό , γιατί αυτό είναι ένα ιδιαίτερα συγκεχυμένο μήνυμα, τότε θα φορτιστεί ψυχολογικά, επηρεάζοντας ίσως έτσι την πορεία της θεραπείας του από την νόσο. Εν κατακλείδι, ο κάθε ασθενής έχει μια προσωπική πορεία, άρα το καλύτερο είναι οι νοσήσαντες να κλείσουν την τηλεόραση, αποφεύγοντας τα αρνητικά μηνύματα και να ακούν τους γιατρούς τους, εστιάζοντας στην προσωπική τους θεραπεία.
Comments